Onze camperreis begint in Auckland op het Noordereiland van Nieuw-Zeeland, waar we aankomen met het vliegtuig. Je kunt op Een camper in Nieuw-Zeeland huren lezen, waar je rekening mee moet houden als je een camper huurt.
De maand december is een goede maand om dat te doen, dachten we. En dat is ook zo, voor de helft. De eerste helft van de maand is het rustig en zijn er overal plekken op campings. Maar zo tegen de kerst aan lopend, merk je verschil. Want dan beginnen de Nieuw-Zeelanders zelf ook te reizen. Tussen kerst en oud en nieuw is het gewoon druk en heb je moeite om een plekje te vinden.
Even een soort van waarschuwing vooraf: dit is een vrij uitgebreid reisverslag. Je bent er wel even mee bezig. Al naar gelang hoe snel je leest, staat er drie kwartier voor. Ik hoop dat je dan genoeg inspiratie hebt opgedaan om ook aan de andere kant van de wereld zo’n reis te maken. Wat een heerlijk vooruitzicht! Onderaan dit verslag noem ik 3 reisorganisaties die dit soort camperreizen naar Nieuw-Zeeland organiseren.
Geschatte leestijd: 45 minuten
Inhoudsopgave
- Camperreis Nieuw-Zeeland | Noordeiland, heenweg
- Auckland
- Van Auckland naar de Bay of Islands
- Van Opononi naar Ramarama
- Van Ramarama naar Turangi
- Van Turangi naar Wellington
- Camperreis Nieuw-Zeeland | Zuidereiland, heenweg
- De overtocht
- Dagje Kaikoura
- Potvissen en dolfijnen
- Van Kaikoura via Christchurch naar Timaru
- Christchurch
- Van Timaru naar Sutton
- Goudmijn
- Van Sutton naar Dunedin
- Royal Albatros-kolonie
- Camperreis Nieuw-Zeeland | Zuidereiland, terugweg
- Van Dunedin naar Te Anau
- Van Te Anau naar Milford Sound
- Milford Sound
- Boottochtje Milford Sound
- Les voor de rest van de camperreis door Nieuw-Zeeland
- Van Milford Sound naar Queenstown
- Van Queenstown via Wanaka naar Haast
- Arrowtown
- Wanaka
- West Coast
- Haast-pas
- Van Haast naar Hokitika
- Hou de wegeninformatie in de gaten
- Gletsjers
- Backpackers Paradise
- Van Hokitika naar Wairua
- Pancake Rocks
- Buller River
- Nelson
- Van Wairua naar Picton
- Camperreis Nieuw-Zeeland | Noordereiland, terugweg
- De overtocht terug
- Kiwi’s
- Van Dannevirke naar Napier
- Oud en Nieuw
- Van Napier via Taupo naar Katikati
- Cape Kidnappers
- Jan van Gentenkolonie
- Vulkanisch
- Taupo en Rapatua
- Het White Island-drama
- Van Karikari naar Shelly Beach op het Coromandel Peninsula
- Coromandel
- Van Shelly Beach weer terug naar Karikari
- Hoogseizoen
- Van Karikari naar Auckland
- Auckland, Wynyard Quarter
- Conclusie
- Bijna geen minpunten
Camperreis Nieuw-Zeeland | Noordereiland, heenweg
Auckland
In en om de stad Auckland wonen zo’n anderhalf miljoen mensen en dat betekent dat ongeveer een derde van de totale bevolking van Nieuw-Zeeland hier woont. We komen midden op de dag aan in het hotel wat we hebben geboekt. Het is vlak bij het centrum, om de hoek van Queen Street. We lopen de straat in op zoek naar een eettentje, maar er is weinig te vinden. Niet alleen loopt Queen Street steil naar beneden (het lijkt San Francisco wel), hij lijkt ook onverzorgd. We zien veel daklozen en er is gewoon niet veel aan.
Dat staat ook in de reisgids te lezen trouwens. Dat het op en neer lopen van Queen Street ongeveer het enige is wat toeristen doen als ze van het vliegveld afkomen, voordat ze verder gaan met hun reis. En dat daar dus niet veel aan is. Maar volgens diezelfde gids moet je Auckland veroveren en is het een leuke stad. Wij hebben dat dus niet ontdekt. Althans niet op de heenweg. Aan het eind van de camperreis door Nieuw-Zeeland hebben we toch de moeite genomen om het havengebied in te gaan. En daar was het wel leuk, dus lees vooral verder.
Van Auckland naar de Bay of Islands
Dat Auckland op het Noordereiland van Nieuw-Zeeland een miljoenenstad is merk je helemaal aan het verkeer. We halen de camper op en X moet meteen aan de bak met een automaat en een rechts stuur. Het verkeer is druk op de 4- en 6-baans wegen rondom Auckland. Er is zelfs een klein stukje Toll Road met een tunnel. Maar onze camperreis door Nieuw-Zeeland is eindelijk begonnen!
(Lees over de regels voor het kamperen met een camper in Nieuw-Zeeland en alles waar je verder aan moet denken, voordat je een camper huurt.)
Daarna wordt het rustiger en komen we op een tweebaansweg terecht, die ons naar de Bay of Islands brengt.
De volgende dag rijden we van de camping weg naar een plek waar je de zee echt goed kan zien. En een aantal eilandjes, want het schijnt dat de hele baai vol zit met eilanden, wel 132 stuks. Maar ze rekenen ook de extreem kleine erbij, heb ik zelf gezien.
We varen de baai over met een kleine ferry van Paihia naar Russell. Russell is een schattig plaatsje met een rijke historie als “hell hole”. Dat wil zeggen, dat het er nogal ruig aan toe ging, zo’n 150 jaar geleden. Nu is het een toeristisch dorpje met mooie koloniale huizen aan de rand van de zee. Je ziet dat het er toeristisch is, omdat er zoveel winkeltjes zijn. Maar als wij er zijn is het nogal rustig, het toeristenseizoen moet ook nog beginnen.
Hierna bezoeken we naar de Waitangi Treaty Grounds (Noordereiland, Nieuw-Zeeland), waar het verdrag tussen de Engelsen en de Maori’s getekend werd. Het wordt wel de geboorteplek van Nieuw-Zeeland genoemd. We krijgen een concertje van 6 Maori’s. Niet alleen zang, maar ook gebruiken ze meerdere “pois”, ballen aan een touwtje. Met deze ballen draaien ze rond, wat een heel vrolijk gezicht is. De ballen ketsen ook af en toe op hun blote huid en dat geeft een extra accent op het ritme van de muziek. Het is een leuk showtje al met al, we vermaken ons prima. Daarna nog, als echte toeristen, met alle leden van de groep op de foto.
Ik wil in Kawakawa een openbaar toilet zien, dat is ontworpen door de Oostenrijkse kunstenaar Frederick Hundertwasser. Het gebouwtje is op 10 december 1999 geopend en is door plaatselijke arbeiders naar aanleiding van zijn ontwerp gemaakt.
Daarna vervolgen we onze camperreis door Nieuw-Zeeland en rijden we door naar Opononi, aan de andere kant van de landtong. Er zijn daar mooiere stranden dan bij de Bay of Islands.
Van Opononi naar Ramarama
De namen hier zijn moeilijk uit elkaar te houden. Het is allemaal wakuwaku voor een Nederlands hoofd als die van mij. Veel namen die ontzettend op elkaar lijken, met maar 1 letter verschil. Als er een herhaling in de naam zit is het makkelijker te onthouden, zoals vandaag, als we naar Ramarama rijden.
Het Waipoua Forest staat bekend om zijn eeuwenoude bomen. De Tane Mahuta is één van de oudste bomen van Nieuw Zeeland. Hij wordt geschat op 1500 tot 2000 jaar en hij heeft een omtrek van 14 meter en een hoogte van 51 meter. Deze Kauri-bomen groeien alleen in dit deel van Nieuw-Zeeland en werden vroeger door de Mauri gebruikt voor het maken van grote kano’s. Nu wordt dit hout gebruikt voor meubels. De Kauri-bomen geven ook hars af, dat hier gum genoemd wordt. Bij ons heet het amber en er zijn enorme stukken amber, ruw of gepolijst, te zien in het Kauri-museum in Matakohe. Ook ontdek je daar hoe die enorme bomen uit het bos werden vervoerd en verzaagd.
De reuzenboom is makkelijk te bezoeken, omdat hij slechts op 5 minuten loopafstand van de weg staat. Het wordt aangegeven. Sinds ruim 2 jaar staat er een desinfecteerstation, waar je je schoenen moet laten desinfecteren. Dit als remedie tegen de Kauri Dieback, die de machtige Kauri bomen aantast en vermoordt. Sinds dit station is opgericht is de situatie op het Noordereiland van Nieuw-Zeeland enigszins onder controle. Er is nog geen algehele remedie, maar dit helpt wel. En verder gaan we met onze camperreis door Nieuw-Zeeland.
Van Ramarama naar Turangi
De afstanden in Nieuw-Zeeland zijn niet groot, maar je doet er langer over dan je denkt. Vandaar dat we in Nederland een verkeerde inschatting hebben gemaakt van het Noordereiland. Alhoewel heel Nieuw-Zeeland net zo groot is als Groot Brittannië, en je daarom denkt, dat je in drie weken prima dat land kan doortrekken, blijkt als je hier bent, dat alles veel langer duurt. We moeten 17 december in de avond in Wellington aankomen, omdat de volgende dag om 8 uur de boot vertrekt naar het Zuidereiland. Dat betekent, dat we vandaag en morgen ongeveer 300 km per dag moeten rijden. Dat komt neer op 5 tot 6 uur rijden tijdens deze roadtrip door Nieuw-Zeeland.
Het zijn hobbelige wegen met veel gerepareerde stukken erin en alleen maar bochten. De weg gaat ook nog heuvel op, heuvel af. Er zijn niet veel snelwegen hier. De enige snelwegen die er zijn bevinden zich bij de grote steden, zoals bij Auckland en Wellington. Maar in de rest van het land zijn de wegen tweebaans met af en toe stukken waar je kunt inhalen. Die stukken zijn dan 400 meter lang, dus je moet snel zijn om de vrachtwagen met boomstammen in te halen. Bovendien zijn er best veel Road Works gaande.
Dat is wel jammer, al dat gerij, maar dat hoort wel een beetje bij deze camperreis door Nieuw-Zeeland. Om de boel een beetje af te wisselen gaan we onderweg naar Orakei Korako, een geothermisch gebied met veel stomende geisertjes, modderbaden en zelfs een grot. Het is een wandeling van een kleine anderhalf uur en je wordt overgezet door een klein bootje. We hebben best wel veel van dit soort gebieden gezien ondertussen, maar het blijft toch een spectaculair gezicht, dat gepruttel en gestoom. En de kleuren zijn fantastisch!
Van Turangi naar Wellington
Turangi ligt aan Lake Taupo, een meer dat is gevormd in de kraker van een oude vulkaan. Op onze voorlopig laatste dag van onze camperreis op het Noordereiland van Nieuw-Zeeland rijden we door vulkanisch gebied, maar helaas is het zicht heel slecht. Het regent en is mistig en we zien niet veel. Het is Schots weer, evenals het landschap waar we doorheen komen. Geen bomen, geen struiken, alleen maar laag bij de grond spul, mijn soort landschap. Een deel van het gebied wordt gebruikt voor militaire doeleinden.
In de stromende regen komen we aan in de hoofdstad van Nieuw-Zeeland, Wellington. We staan op een parkeerplaats voor campers achter een motel, maar het is de camping, die het dichtste bij is bij de Ferry naar het Zuidereiland. Het ziet er supertriest uit, zo in de regen. We besluiten daarom maar naar een museum te gaan. Wellington heeft een heel groot Science & Nature museum en het is een bijzonder leuk museum Te Papa. Zeker ook voor kinderen. Alles is interactief, met veel knopjes waar je op kunt drukken en dingen die je zelf kunt veroorzaken. Ook kun je een aardbeving meemaken. De toegang is gratis!
We zien hier eigenlijk voor het eerst een kiwi, opgezet weliswaar. Het is een vogel, die niet kan vliegen, maar wel kan lopen gelukkig. Hij komt alleen voor in Nieuw-Zeeland. Vandaar dat Nieuw-Zeelanders kiwi’s genoemd worden, want deze vogels zijn klein, maar leggen verhoudingsgewijs het grootste ei van de hele wereld!
Er worden hier trouwens ook kiwi’s geteeld, de fruitsoort, maar die vind je elders op de wereld ook.
Verder heeft het museum ook een monsterlijk grote inktvis, de Giant Squid, die voor de kust van Kaikoura op het Zuidereiland leeft. Hij heeft 2meter lange tentakels en er zitten klauwen aan die de grootte hebben van een mensenneus. In totaal is hij een kleine 5 meter. Als je hem ziet, denk je, dat ie uit een film van Steven Spielberg komt. Dat ie buitenaards is dus. De grootste die ooit is gevangen mat 11 meter, maar ze denken dat er zelfs exemplaren van 15 meter bestaan. Iegghh!
Camperreis Nieuw-Zeeland | Zuidereiland, heenweg
De overtocht
We varen met de Ferry van Wellington naar Picton op het Zuidereiland van Nieuw Zeeland en het is nog steeds heel slecht weer. Vannacht heeft het de hele tijd geregend. We krijgen een mailtje van de veerdienst, dat het wel eens een stormachtig tochtje kan gaan worden. Eenmaal aan boord heet de kapitein ons van harte welkom en vertelt hij, dat zodra we op open zee komen, de golven zo’n 7 meter hoog zijn. “En nog een aangename overtocht verder”, daar besluit hij mee. Heel fijn, we hebben er zin in!
Uiteindelijk valt het allemaal reuze mee. Ik voel een paar keer dat hij echt heel erg tegen de golven in moet beuken, maar hij vaart minder hard als normaal en dat scheelt. De bemanning deelt ijsblokjes en kotszakjes uit. Die ijsblokjes zorgen ervoor dat je systeem afkoelt en daarmee je neiging tot overgeven verdwijnt.
Met een uur vertraging komen we aan op het Zuidereiland van Nieuw Zeeland en we vervolgens onze camperreis door Nieuw-Zeeland en rijden meteen door naar Kaikoura. We komen langs Point Ohau, waar zeehonden op de rotsen liggen te liggen. Het leuke is, dat ze vrijwel allemaal een baby-zeehondje in hun omgeving hebben. Naast mij wijst een vrouw me op een zeehond, die net haar pup geworpen heeft. En inderdaad, ik zie een enorm bloedspoor lopen. Bijzonder!
Dagje Kaikoura
We hebben een rustdag in Kaikoura. In 2016 is hier op het Zuidereiland in Nieuw Zeeland een aardbeving geweest, waarbij stukken weg bedolven zijn onder grote aardverschuivingen. Juist vandaag, 19 december, hebben ze de laatste wegversperringen verwijderd op de weg, die weer helemaal vrij is gemaakt. En gemoderniseerd, zodat in de toekomst, mocht er weer een aardbeving komen, de boel weer sneller hersteld kan worden. Mannen in de kroeg zijn aan het vieren dat de weg weer helemaal mooi en nieuw en begaanbaar is. Zo leuk om dit mee te maken.
Potvissen en dolfijnen
Dus in plaats van verder te gaan met onze camperreis, zijn we op walvisvaart gegaan, want ook in Nieuw-Zeeland hebben ze walvissen of eigenlijk potvissen. Uitsluitend mannelijke potvissen leven hier voor de kust, aangezien de vrouwtjes het hier te koud vinden. I can relate to that, ik haat ook kou. Maar vrouwtjes potvissen hebben een minder dikke huidlaag om de kou op te vangen.
Die potvissen zitten met name hier, omdat onder water er een enorm diepe canyon zich bevindt. In die canyon zit het juiste voedsel voor deze gigantische beesten.
Als ze boven water komen, zie je maar een klein deel van het lichaam. Ze zijn reusachtig. Ons bootje, waarop we op walvistocht zijn, is er niets bij. Het leuke is eigenlijk het moment, dat ze weer onder water verdwijnen. Dan zie je hun prachtige staart en heb je de juiste foto.
Verder zagen we enorm veel dolfijnen, dat was eigenlijk veel spectaculairder. Het was een enorme school. Onze bootleidster dacht, dat het er wel 500 stuks waren. Ze zwommen de hele tijd om onze boot en hoewel het er heel veel waren, was het moeilijk om op tijd een foto te nemen. Zo zie je ze, en zo zijn ze weer onder water.
Van Kaikoura via Christchurch naar Timaru
Jammer genoeg gaat de weg niet meer langs de kust, maar de binnenlanden in. Er loopt ook geen weg meer hier langs de kust. Dat betekent weer veel bochten tijdens onze camperreis door Nieuw-Zeeland en er staat bovendien een enorm krachtige wind, waardoor X moeite heeft het stuur recht te houden. Dat is een nadeel van zo’n roadtrip in Nieuw Zeeland met een campertje: hij is hoog en daardoor vangt ie veel wind.
In Christchurch op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland lijkt er nauwelijks iets nog van oude gebouwen te zijn. De aardbeving van 2011 heeft een enorme ravage achtergelaten en in het stadshart staat nog een enkel ouder gebouw, dat nu nog steeds wordt gestut. We nemen het toeristen-trammetje en maken een rondje door de stad. De conducteur heeft het eigenlijk alleen maar over welke gebouwen de aardbeving hebben doorstaan en welke totaal verwoest zijn en weer opgebouwd. En dat terwijl het toch al meer dan 10 jaar geleden is. Bizar hoe dit in nog steeds leeft hier.
Christchurch
De kathedraal van Christchurch ligt nog helemaal in puin, het lijkt wel of ze daar nog niet veel aan hebben gedaan. Het geld is nodig voor de rest van de stad. De winkels in de voornaamste winkelstraat zitten nu in gebouwen, waar de pui nog oud is, maar de achterkant helemaal opnieuw is opgetrokken. Overal in de stad zie je gebouwen in steigers, net heropende nieuwe gebouwen, parkeerplaatsen op de plekken waar ooit huizen stonden en veel houten schuttingen. Het is een zielloze stad. Er moet nog veel werk verricht worden, wil dit weer gezellig worden. Er is één smal straatje wat leuk is en waar gezellige eettentjes zitten. Het toeristentrammetje rijdt er doorheen.
De weg tussen Christchurch en Timaru op het Zuidereiland in Nieuw Zeeland is recht en ligt enigszins van de kust af. Er omheen zijn er grasvelden met koeien en schapen en er zijn velden met graan. Het landschap is plat en daardoor opeens wat saai in vergelijking met wat we eerder gezien hebben op onze camperreis door Nieuw-Zeeland. Tot nu toe is dit het minst leuke stukje wat we zien. Maar het kan ook liggen aan het weer, want het regent en het waait.
In Timaru is een kolonie pinguins te bekijken, die rond kwart voor 10 ‘s avonds aan wal komen om te schuilen in de rotsen. Het is leuk om te zien, maar het regent en ik blijf liever binnen in mijn campertje.
Van Timaru naar Sutton
Als we opstaan is het prachtig weer. Het landschap blijft nog wel een tijdje hetzelfde, maar met de zon erbij ziet het er heel anders uit. Toch hartstikke mooi hier.
Onze Nieuw-Zeelandse camperreis leidt ons naar Oamura, een stadje met een historisch centrum, waar we uitstappen. Er zijn 3 straatjes, waar nog in verhouding veel oude stenen gebouwen staan van eind 19e eeuw. Het is hier boerenland en de granen en wollen huiden werden hier opgeslagen en verhandeld.
In de Harbour Street staan grote hallen, waar nu 2e hands artikelen worden verkocht en 2e hands boeken. Er zit ook een leuke koffietent “Collective”. Het interieur is een allegaartje van tafels, stoelen en oude bankjes met gehaakte spreien. Achterin de zaak kunnen de kinderen zich vermaken in een enorme McDonalds-achtige speeltuin annex ballenbak. Voor 7 NZD kunnen kinderen daar een uurtje spelen, terwijl de ouders lekker een cappuccino drinken en hun telefoon checken.
Goudmijn
We eindigen onze camperreis op een camping in het midden van niets, in het dorpje Sutton op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland. Maar onderweg rijden we nog toevallig langs een enorme goudmijn, die nog steeds wordt geëxploiteerd. Het is een gigantische afgraving en als publiek kun je wat informatie vinden over het procédé van het goud winnen. Het heet Macraes Flat en het ligt landinwaarts bij Palmerston. Je hebt nog nooit zoiets gezien, zo groot. De vrachtwagens helemaal onderin de put herken je niet eens als vrachtwagens, zo ver weg zijn ze.
In Sutton zijn wij de enige campinggasten, samen met de beheerder Bruce. Het is een paradijselijke tuin, waar we in staan en in de ochtend is het heel warm en zonnig. Bruce komt trots vertellen, dat zijn thermometer 31 graden aanwijst!
Maar ik ben rusteloos. Ik wil verder met onze roadtrip door Nieuw-Zeeland. En ook al hebben we voor 2 nachten betaald, we besluiten toch na één nacht al weg te gaan. Er is te veel te zien hier in Nieuw- Zeeland tijdens onze camperreis. We reizen door naar Dunedin.
Van Sutton naar Dunedin
We rijden door een prachtig heuvelachtig landschap met alleen maar her en der verspreid liggende rotsblokken. Er tussenin groeit gras of een heide-achtig plantje. Je vraagt je af hoe deze rotsblokken hier zijn terecht gekomen. Misschien een oude vulkaanuitbarsting? We zien verder veel schapen en koeien. En weilanden, want het is hier echt boerenland. Het landschap wordt afgewisseld met de rijen aangeplante coniferen en hele mooie grote struiken met gele bloemetjes, het lijkt een soort brem.
Er wonen niet veel mensen hier, er is ook weinig verkeer.
Royal Albatros-kolonie
En ik ben blij, dat we verder zijn gegaan met onze camperreis, want bij Dunedin, op het Otago Peninsula op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland, blijkt de enige kolonie Royal Albatrossen te wonen, die op het vaste land zijn eieren uitbroedt. Het is heel bijzonder, dat ze hier al een kleine 100 jaar terugkomen. Elke 2 jaar leggen ze één ei en op dat ene ei zitten ze 3 maanden te broeden, zowel mama- als papa-albatros. De rest van het jaar leven ze op zee, want ze kunnen zeewater drinken.
Wat ik het meest bijzondere vond om te horen van de gids, was dat, als de kuikens 8 maanden zijn, ze uitvliegen. Vervolgens doen ze er 12 dagen over om in Chili aan te komen. Daar blijven ze totdat ze volgroeid zijn en vervolgens leven ze 5 jaar op zee. Ze komen dus al die tijd niet aan land. Na die 5 jaar keren ze terug naar het geboorteplek.
Dunedin heeft ook een leuk historisch station. Nu rijden er alleen nog toeristentreinen vandaan voor tochtjes langs de kust.
Camperreis Nieuw-Zeeland | Zuidereiland, terugweg
Van Dunedin naar Te Anau
Zo langzamerhand beginnen we weer aan de terugreis, want verder zuidelijk komen we niet op onze camperreis door Nieuw-Zeeland. We arriveren bij een plaatsje met de naam Clinton. Het dorpje dateert uit het jaar 1856. 40 Kilometer verderop ligt het dorpje Gore, super toevallig natuurlijk. Maar ze hebben hier een goede marketingafdeling, want daarom hebben ze dit stukje weg de Presidential Highway genoemd!
Highway 94 is vanaf Gore recht en ligt tussen wederom weilanden met schapen en koeien. Er was ons al verteld, dat we tijdens onze camperreis over het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland veel boerenland zouden zien. En het blijft maar doorgaan. Af en toe zie je iets anders, zoals de Red Tussock, een wat dor soort gras, dat wij niet kennen.
We pikken twee Oekraiense lifters op tijdens onze roadtrip door Nieuw Zeeland. Maar ze spreken weinig Engels, dus veel conversatie hebben we niet. Maar wat we begrijpen is, dat ze al 2 ½ jaar op reis zijn, al liftend de wereld door. Ik wilde, dat ik dat ook had gedurfd, toen ik jong was.
Onze volgende stop is in Te Anau, aan het enorm lange Lake Te Anau. Dit is begin van de Milford Highway, een weg die behoort bij het werelderfgoed van Nieuw Zeeland.
Van Te Anau naar Milford Sound
De fjord waar we tijdens onze camperreis door Nieuw Zeeland naartoe rijden heet Milford Sound. En die bestemming klinkt een beetje, zoals onze reis naar de Noordkaap: je gaat er naartoe of je komt er vandaan. Dit is ook de enige weg er naar toe en voor ons is het 160 km heen en weer rijden. De vergelijking met de Noordkaap houdt daarmee niet op. Ook hier moeten we door een ruw uitgehouwen tunnel, die redelijk steil naar beneden gaat. En veel toeristenbussen en campers volgen ons.
De weg is inderdaad werelderfgoed-waardig. Hij is prachtig en elke bocht geeft weer een ander doorkijkje naar de hoge bergen, sommigen nog met sneeuw bedekt. De bergen worden afgewisseld met flatlands met kleurige bloemen en grassen. We zien lopende Kea’s, een soort papegaaien, die alleen hier op het Zuidereiland in Nieuw Zeeland voorkomt. Je mag ze natuurijk niet voeren, maar ze zijn al behoorlijk gedomesticeerd, dus ze weten wel dat er wat te halen valt.
Milford Sound
We staan op de enige camping, die ik in Nederland voor 2 nachten heb geboekt. Ik dacht, dat het er heerlijk rustig zou zijn, want verder is hier niets. Ook geen 3G en een hele zwakke Wifi. Maar over ons heen vliegen elke 10 minuten of een vliegtuigje of een helikopter met mensen erin, die vanuit de lucht de Milford Sound willen zien. Wat een kolere herrie! Ik begrijp nu, waarom het hier Milford Sound heet 😉
Buiten zitten is niet te doen vanwege de sandflies, rottige kleine vliegjes die prikken. Als je inademt eet je “flies for lunch”. Gelukkig is er op de camping een goede keuken en een grote ruimte, waar iedereen schuilt voor de sandflies. Geen sand te zien trouwens, maar zo heten ze nu eenmaal. De repellent die ik al eerder tijdens onze camperreis in Nieuw-Zeeland heb gekocht, helpt nauwelijks.
Boottochtje door Milford Sound
Wat we ook in Nederland hebben geboekt is een boottochtje door de Milford Sound, iets wat iedereen doet, die hier komt. Het is een indrukwekkende tocht tussen machtige bergen door. Ontzag voor de natuur en het gevoel van nietigheid, dat krijg je hier vanzelf. Het varen duurt al met al twee uur. Er valt eigenlijk niet zoveel te zien, anders dan die enorme steil omhoog gaande rotswanden. Hoogstens een paar zeehonden, maar die hebben we al eerder uitgebreid gezien. Maar ik ben blij, dat ik het gezien heb of eigenlijk meegemaakt heb. Het is imposant om te aanschouwen, die gigantische bergen rond de Milford Sound.
Verder kun je hier alleen nog maar hiken. Dus grote afstanden wandelen, die soms dagen achter elkaar duren. En dat is niet ons ding. Vandaar, en vanwege de sandflies, dat we besluiten na de boottocht de camping al na één nacht te verlaten. Zonde van het geld, want natuurlijk krijgen we geen refund.
Les voor de rest van de camperreis door Nieuw-Zeeland
Het is wel een les, want dit is al de tweede keer, dat we in eerste instantie denken 2 nachten te willen staan, maar dan rijden we toch na één nacht weer door. Het komt door de afstanden op deze camperreis door Nieuw-Zeeland, die we verkeerd hebben ingeschat. Het komt door de camper, want je hebt altijd je huisje bij je en je hoeft niet, zoals bij een tent, altijd terug te komen. En het komt door Nieuw-Zeeland, want er is zoveel meer nog te zien.
Van Milford Sound naar Queenstown
Deze halve dag is er één om door te rijden. We doen verder niet meer dan dit in onze derde week van onze camperreis door Nieuw Zeeland. Eerst weer de 160 km terug naar de splitsing en dan richting Queenstown. Het Lake Wakatipu, waar Queenstown aan ligt, is een plaatje. Het is heel diep, heel blauw en heel groot.
We lezen overal dat Queenstown erg toeristisch is. Je kunt er van alles, bungeejumpen, skydiven, helicoptertochtjes maken (daar zijn ze weer!) en ga zo maar door. Echt iets voor ons, NOT! Het is helaas niet zo’n best weer, dus we overnachten er alleen maar en rijden de volgende dag door naar Wanaku.
Van Queenstown via Wanaka naar Haast
Arrowtown
Ongeveer op 15 kilometer afstand van Queenstown ligt Arrowtown. Het is een goed onderhouden historisch mijnstadje met kleine winkeltjes en goede koffietentjes. Het is ontstaan tijdens de goudkoorts van 1861. Als je vroeg komt, kun je er nog lekker rustig wandelen. Toevallig zijn wij er vroeg. Maar naarmate we er langer zijn, wordt het al drukker en drukker. Ook het feit dat er aparte parkeerplekken voor bussen zijn, betekent dat het er vol kan raken. Met Chinezen, of Duitsers, of Indiërs. Dat zijn de meest voorkomende toeristenbussen hier.
Het is een “scenic route” die we rijden met spectaculaire haarspeldbochten en veel “look outs”. Naar beneden gaan we tussen de Tussock, wat we al eerder hebben gezien tijdens onze camperreis door Nieuw-Zeeland, en heel vrolijk gekleurd fluitenkruid, dat hier wel in alle kleuren van de regenboog van nature voorkomt: donkerpaars, lila, donkerroze, lichtroze, wit en zelfs geel. Het is wederom een prachtige route.
Wanaka
Wanaka is wat Queenstown vroeger was. Vriendelijker, kleiner, maar wel heel toeristisch. Op Tweede Kerstdag loopt iedereen een beetje te flaneren langs het meer en te genieten van het mooie weer. Je kunt hier veel “jonge” activiteiten doen. En dan bedoel ik bungeejumpen, skydiven, kajakken, suppen en waterskieën. Ik zag zelfs zo’n waterboard, waar je mee over het water “vliegt”. Het is een leuke plek, maar niet al te lang. Die drukte vind ik maar niets. Dit soort steden is eigenlijk niet bedoeld voor 60-plussers, maar meer voor jonge backpackers.
West Coast
We rijden tijdens onze camperreis door Nieuw-Zeeland nu door het Mount Aspiring Park, het op twee na grootste park van het Zuidereiland, na Fiordland en Kahurangi. Eigenlijk is de hele West Coast van het Zuidereiland een Nationaal Park, maar dan met andere namen. Dan weet je ook, dat het een beschermd natuurgebied is en dat het bijzonder is. Veel mensen komen juist naar dit gebied toe om lange afstanden te hiken en gewoon te wandelen of te fietsen. Eigenlijk is dit deel van Nieuw-Zeeland het mooiste en indrukwekkendste gebied. Het draait hier om natuurschoon.
Het is nu vakantietijd en daarom is het best druk. We zijn niet de enige die een camperreis door Nieuw-Zeeland maken. Talrijke watervallen kunnen worden bewonderd langs de kant van de weg. Maar met drommen mensen naar een waterval lopen vind ik helemaal niets.
Haast-pas
De Haast-pas zelf is een hobbeltje, maar daarna dalen we behoorlijk snel. We overnachten op een camping in het dorpje Haast. En als je je afvraagt waar die naam vandaan komt: Julius von Haast was een Oostenrijkse geoloog en heeft hier een gletsjer ontdekt en hem de naam Frans Jozef gegeven.
Van Haast naar Hokitika
Vanaf Haast gaan we verder met onze camperreis en rijden we de Glacier Highway van Nieuw-Zeeland op. Helaas is het druilerig weer, maar dat schijnt heel erg bij deze kust te horen. Wederom een prachtweg, ik val in herhalingen. Ik roep zelfs een keer: “hoeveel schoonheid kan een mens verdragen?”, want je wordt er bijna blasé van.
De tweebaansweg leidt ons door regenwoud met heel veel varens en wat ik herken als één van onze kamerplanten, de Dracaena. Er zijn genoeg “look outs”, waar je kunt stoppen om de omgeving te bekijken. Af en toe rijden we over een brede rivierbedding via een lange eenbaansbrug, maar de meeste rivieren hebben nauwelijks water.
Er zijn hier zeeolifanten gespot. Hier in dit stuk van de West Coast kun je niet bij de kust komen, er zijn geen of nauwelijks strandjes, en juist daarom zitten ze hier.
Hou de wegeninformatie in de gaten
Ten gevolge van de vele regen van de afgelopen weken na een lange tijd van droogte zien we veel landslides. De meesten zijn gelukkig van de weg af en we kunnen er gewoon rijden. Vorige week had dat nog niet gekund. En aangezien dit de enige weg in dit gebied is, heb je dan wel een probleem. Dan moet je honderden kilometers terug. Het is dus verstandig om de wegeninformatie in de gaten te houden als je een camperreis door Nieuw Zeeland aan het maken bent.
Gletsjers
Je kunt hier naar twee gletsjers wandelen. De wandeling naar de Fox Glacier duurt twee uur, die naar de Frans Jozef Glacier duurt anderhalf uur. Maar we zien het niet zitten met die regen. Bovendien heb je kans dat, als je eenmaal boven bent, je geen hand voor ogen kunt zien.
Haha. Dit heb ik net opgeschreven, als we besluiten toch even te gaan kijken. Op het parkeerterrein staan minstens 100 auto’s. Al die mensen van die auto’s zijn dus door de regen aan het wandelen naar de gletsjer. Wat zouden we “pussy’s” zijn, als we dit niet doen!
En het is prachtig! Natuurlijk is het prachtig. Boven zien we inderdaad de gletsjer in de mist, maar als we weer terug lopen, klaart het op en kunnen we hem veel beter zien. Heel blij, dat we toch zijn gaan lopen.
Backpackers Paradise
De camping in Hokitika, Seaview, is een bijzondere: het is een oud ziekenhuis of sanatorium of zoiets en we kunnen vlak naast de ingang staan met ons elektriciteitskabel door een raam van één van de kamers. Er zitten alleen maar backpackers in de kamertjes van het ziekenhuis. Ze hebben het heel leuk hip gemaakt door gebruik te maken van jaren zeventig accessoires. We voelen ons wel een beetje oud tussen al die jonge types met een gemiddelde leeftijd van 22, maar ik houd van dit sfeertje, lekker los.
Van Hokitika naar Wairua
De Great Coast Road Hwy 6 volgt de kustlijn, maar loopt er niet vlak langs. Af en toe krijgen we een glimpje zee te zien. Maar na Greymouth gaat de weg langs de strandjes en zijn er weer veel lookouts met geweldige uitzichten.
Pancake Rocks
We stoppen vervolgens bij de Pancake Rocks. De rotsen hier lijken op op elkaar gestapelde platte stenen, hence the name. Een klein wandelingetje brengt je er naartoe. Ook zijn er 2 blowholes te bewonderen, maar dan moet het tij wel hoog staan. En dat is nu niet zo, helaas.
Na Westport trekken we de bergen in. Onderweg zien we het bordje “no fuel for 91 km”, ze weten het hier leuk spannend te maken.
Eerder was het tot de Pancake Rocks nog best wel druk, maar hier is het behoorlijk rustiger. Het lijkt wel alsof iedereen weer terugkeert daarna. En dan via de Arthurs Pass naar Christchurch rijdt. Het schijnt een imposante rit te zijn, maar wij kiezen met onze camperreis door Nieuw-Zeeland voor een andere route.
Buller River
Wij rijden langs de Buller River, die breed is en slingert en af en toe een leuk kiezelstrandje heeft. De weg slingert mee, het lijkt wel een beetje op een canyon.
13 Kilometer voor Murchinson komen we langs de Buller Gorge Swingbridge Adventurepark. Het is de langste touwbrug van Nieuw-Zeeland, 110 meter, maar hij lijkt helemaal niet lang en we vinden het leuk om even iets anders te doen tijdens onze camperreis. Vervolgens maken we aan de overkant een avontuurlijke wandeling (het is tenslotte een Adventurepark) naar een 300 jaar oude Kahikatea tree. En we horen de Grey Warbler, een klein vogeltje met een heel herkenbaar melodietje. De Maori’s noemen hem riroriro.
Nelson
Het plaatsje Nelson ligt heel leuk aan een baai en heeft een mooi breed strand, Tahunanui Beach, waar een standbeeld van Abel Tasman staat. Het voelt hier als een lekker vriendelijk relaxed stadje. Omdat het zondag is, 29 december, staat er op het Montgomery Square een rommelmarktje met, je raadt het niet, iemand die oliebollen verkoopt. Aangezien dit mijn enige kans op een oliebol is dit jaar, koop ik er eentje. Hij lijkt er wel een beetje op, maar smaakt totaal anders, helaas!
Op weg richting Mulborough Sounds zien we veel aangeplante naaldbomen. Het zijn duidelijk productiebossen. Eerder tijdens deze camperreis door Nieuw-Zeeland heb ik gelezen, dat naaldbomen nogal overheersende bomen zijn en andere bomen verdringen. Dat is slecht voor de biodiversiteit. Als je hier dus een wilde conifeer of naaldboom ziet, mag je hem van overheidswege eruit rukken!
De weg naar de camping gaat door de Wairua Valley en we rijden door velden vol met wijnranken, kilometers wijnranken, waardoor er geen eind aan lijkt te komen, geweldig!
Van Wairua naar Picton
Daarna passeren we op weg naar de boot de Para Wetlands, dorre dode bomen, die uit het water steken. Het is een bizar gezicht, maar het hoort zo.
Camperreis Nieuw-Zeeland | Noordereiland, terugweg
De overtocht terug
We vertrekken met prachtig weer van het Zuidereiland en komen na een rustige overtocht aan in een regenachtig Wellington om onze camperreis over het Noordereiland van Nieuw-Zeeland te vervolgen. Dat zo’n kleine afstand zo’n verschil kan maken.
Op weg naar Masterton via Hwy 2 rijden we door een bergachtig landschap. De heuvels en dalen zijn uitsluitend begroeid met een vacht van, wat nog het beste is te vergelijken met, boerenkool met broccoli. Het is weer eens een prachtig gezicht. Als we over deze bergen heen zijn, komen we in een betrekkelijk saai stuk boerenland.
Kiwi’s
10 Kilometer voor Ekatahuna bevindt zich het Pukaha Wildlife Center, waar je veel bedreigde vogelsoorten kunt zien. Maar het leukste is, dat ze daar ook een kiwi hebben. Aangezien kiwi’s nachtdieren zijn en erg schuw zie je ze nooit in het echte leven, maar moet je ervoor naar dit soort dierentuintjes. Het hok van de kiwi was met rood licht belicht, vandaar dat de foto rood is. Het bijzondere is, dat dit een witte kiwi is!
Etatahuna zelf noemt zichzelf hét kiwi-centrum van Nieuw Zeeland en er staat een 5 meter groot beeld van een kiwi in de hoofdstraat, je rijdt er langs.
Onze camperreis over het Noordereiland van Nieuw-Zeeland eindigt die dag in Dannevirke, een dorp gesticht door Denen en daardoor geheel in het teken van Scandinavié en Vikingen.
Van Dannevirke naar Napier
Oudjaarsavond vieren we in Napier. Het is een bijzonder aantrekkelijk stadje om te bezoeken, want, omdat Napier in 1931 getroffen is door een aardbeving. Door die aardbeving is de halve stad omgevallen. De twee jaar daaropvolgend hebben ze de stad herbouwt. Het is daardoor een goed bewaard Art Deco-centrum met boven de winkelpanden de mooiste facades. De winkels zelf doen daar helaas afbreuk aan, doodzonde. Maar er zijn enkele gebouwen die perfect bewaard zijn gebleven.
Oud & Nieuw
‘s Avonds is er een gratis rockconcert met een goede band met lekker veel meezingers, heel geschikt voor een avond als deze. Om kwart voor 10 worden we verrast door een vuurwerkshow. Het blijkt bedoeld te zijn voor de kinderen, zodat ze hierna naar bed kunnen! Wat een land. Om 12 uur is het vuurwerk nog mooier en grootser.
Het gekke is, dat het niet voelt als Oud & Nieuw. We lopen hier tenslotte 12 uur voor. Dit is niet mijn jaarovergang, want ik heb het jaar nog niet volgemaakt.
Van Napier via Taupo naar Katikati
Onze camperreis over het Noordereiland van Nieuw-Zeeland gaat verder door wederom een gebied met landbouw, veeteelt en wederom met veel wijnranken. De weg hier heet dan ook de Classic Wine Route NZ. Tachtig procent van de wijnproductie van Nieuw Zeeland wordt geëxporteerd.
Cape Kidnappers
We zijn op weg naar Cape Kidnappers waar we een kolonie van Jan van Genten bezoeken. Met de Gannet Safaris rijden we met een busje over boerenland en hele smalle gravelweggetjes. De chauffeur maakt een grap door te zeggen, dat als je het eng vindt, je moet doen, wat hij ook altijd doet: je ogen dicht doen.
Jan van Genten-kolonie
Na een dik half uur komen we na een hele steile helling op een plateau, waar zo’n 4000 Jan van Genten nestelen. Het is een boeiend spektakel, alhoewel het minder lawaaierig is, dan ik dacht. En ook de stank valt mee en is goed te hebben.
Jan van Genten zitten, net als de Albatrossen die we gezien hebben tijdens onze camperreis op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland, om de beurt op het ei. Wat ze tevens gemeen hebben met de Albatrossen, is dat ze ook een partner voor het leven hebben. Bij deze Jan van Genten vliegt het kuiken echter in 10 dagen naar Australië. Bij de overtocht komen maar 20% van de vogels daadwerkelijk aan. De rest overleeft het niet. Na 5 jaar komen ze weer terug naar hun geboorteplek, hier dus. Het zijn mooie vogels met een leuk begroetingsritueel. Ze strijken hun snavels een paar keer tegen elkaar, het ziet er heel liefdevol uit.
Vulkanisch
Na Cape Kidnappers zetten we onze camperreis door Nieuw-Zeeland voort via de Thermal Explorer Highway richting vulkanen. Een groot deel van het Noordereiland is vulkanisch. Op de heenweg hebben we wel een vulkanisch gebied bezocht, maar zagen we door het slechte weer niet de vulkanen zelf. Die zijn nu wel goed zichtbaar. Ze hebben zelfs sneeuw bovenop, het ziet er machtig uit.
Je ziet hier veel bordjes met “springs” of “thermal” in de naam. We willen naar Gate’s Hell, een geweldige naam voor natuurlijke stoom- en modderbaden. Je moet er wel voor betalen en het is vreselijk heet. Het idee alleen al om in zo’n heet bad te gaan zitten, zorgt bij mij voor een soort hitte-aanval. We stoppen wel, maar rijden na even gekeken te hebben, snel weer door.
Taupo en Rapatua
Om 12 uur stoppen we even in Taupo om elkaar Gelukkig Nieuwjaar te wensen en de hele familie en vriendenkring te appen. Door alle reacties op mijn appjes krijg ik eindelijk het Nieuwjaarsgevoel. En als dan ook nog even later onze oudste belt met de mededeling dat hij zich met zijn vriendin heeft verloofd, zijn wij helemaal gelukkig.
Verder gaat het weer met de camperreis door Nieuw-Zeeland, richting Rapatua. Daar aangekomen ruik je constant de zwavelluchten, maar het blijkt, dat je er aan went, want Rapatua is het populairste toeristenoord van het Noordereiland. Niets voor ons dus!
Het White Island-drama
Hier voor de kust ligt een klein eiland, White Island genaamd. Het is in feite de top van een vulkaan. In 2019 zijn hier 18 toeristen omgekomen, omdat de vulkaan opeens begon te werken. Gedurende twee weken na de uitbarsting konden de hulptroepen slechts één uur per keer op het eiland aanwezig zijn. Hun gasmaskers konden de aanwezige gassen zo kort maar tegenhouden.
Van Karikari naar Shelly Beach op het Coromandel Peninsula
Het is druk op de weg. In Nieuw-Zeeland heeft iedereen nu vakantie en een camperreis door het land is dan klaarblijkelijk iets wat iedereen dan doet. Ik moet de knop omzetten en niet meer hopen op ergens iets rustigs te vinden. Op de laatste twee campings stonden we op “unpowered sites”, omdat er geen powered sites meer waren. We kunnen het wel een paar dagen op de batterij uithouden, maar langer niet.
Coromandel
De linkerweg van het Coromandel Peninsula gaat vlak langs de zee. Het is een prachtige, maar smalle weg, die behoorlijk veel bochten heeft. Langs zee zien we af en toe een klein strandje, het is heel idyllisch. We klimmen ook af en toe met de weg omhoog. Het is weer schitterend met af en toe doorkijkjes naar de baai met verschillende kleine groene eilandjes voor de kust. Je moet er wel 60 km bochten voor over hebben, maar dan heb je wel wat.
Met moeite vinden we een camping, net even boven het stadje Coromandel aan een baai. Het water lijkt op de Waddenzee, je moet een heel eind het water inlopen en dan nog komt de zee slechts tot je knieën. Maar de avondzon is weer een plaatje.
Van Shelly Beach weer terug naar Karikari
De volgende dag steken we het schiereiland over naar de andere kustlijn, waar de golven zijn. We zijn op weg naar de Hot Water Beach. Het is een heel bijzondere plek, want onder het strand zitten hete bronnen. Je kunt een kuil graven, zodat het warme water in je kuil komt te staan. Je moet enorm oppassen, want het kan echt gloeiend heet zijn. Het is een heel raar gevoel. Maar ook heel gezellig, want iedereen loopt hier kuilen te graven om er vervolgens met zijn allen in het warme water te gaan liggen.
Hoogseizoen
Het is hier een echt vakantieparadijs met goede golven en surfmogelijkheden. Maar hadden we in de eerste weken van de vakantie tijdens onze camperreis door Nieuw-Zeeland nog prijzen voor een campingplaats van tussen de 40 en 50 NZD, nu betalen we al over de 60 NZD. De laatste camping waar we aankloppen vraagt zelfs 99 NZD voor een unpowered site. We rijden hard weg, want dit riekt naar profiteren.
Van Karikari naar Auckland
Er staat een harde wind, niet onbekend in deze streek. Onze camper wordt heen en weer geduwd. Gisteravond, tijdens onze laatste avond van de camperreis door Nieuw-Zeeland, zijn we door de wind in slaap gewiegd.
Na het inleveren van de camper, zonder problemen, hebben we nog tijd om Auckland in te gaan. Konden we het op de heenweg niet vinden in Auckland, ik ben blij dat we nu nog even gaan, want het is er in het havengebied wel gezellig.
Auckland, Wynyard Quarter
Het Wynyard Quarter is het deel van de stad, dat vroeger alleen maar als haven werd gebruikt, maar nu wordt herontwikkeld tot een gezellig uitgaansgebied. Je komt het in veel steden tegen. En ook hier is het leuk, ik hou ervan. Dat oude industriële leven met mooie nieuwe huizen met fantastisch uitzicht over het water; het voelt als de overkant van het IJ, bij de IJhallen, in Amsterdam.
Verder is het in Auckland nog steeds zoeken naar een leuke buurt. Dat kan ook komen, doordat ze bezig zijn een metrolijn aan te leggen. Overal staan hekken en is de weg opgebroken.
Conclusie
Een camperreis door Nieuw-Zeeland is fantastisch. Het is een prachtig land om in rond te reizen. De mensen zijn vriendelijk, behulpzaam en beleefd. Ze spreken Engels, waardoor je al snel met iemand een praatje kunt maken. Het land is goed georganiseerd en de vegetatie is schitterend. Er staan veel planten op dit moment in bloei en het is er groen. De landschappen zijn gevarieerd, er is veel te zien en te doen. En de Nieuw-Zeelanders zijn heel milieubewust.
Bovendien heeft Nieuw-Zeeland geen “enge” beesten, geen spinnen of slangen of iets dergelijks. Maar wel bijzondere vogels, zoals de Kiwi, de Kea, de Takahé, de Pukeko en de Weka, die uitsluitend in Nieuw- Zeeland voorkomen. En natuurlijk dolfijnen, potvissen, zeehonden, zeeleeuwen, zeeolifanten en pinguïns, de liefste en de kleinste!
Bijna geen minpunten over deze camperreis door Nieuw-Zeeland
Ik kan bijna geen minpunten bedenken, anders dan dat het er net zo duur is als bij ons. En dat het ver is, je kunt er alleen maar met een vliegtuig komen en de reis duurt zeker 24 uur, als je geluk hebt. Wij deden er 30 uur over om weer thuis te komen.
Er zijn sandflies (ik had er wat verhalen over gelezen), maar wij hebben er nauwelijks last van gehad. Wij waren er in december. Het kan zijn, dat in andere maanden de overlast erger is. Alleen in Milford Sound zijn we eerder weggegaan, omdat je ‘s avonds niet buiten kunt zitten vanwege die muggen.
De Ozonlaag is boven Australië en Nieuw Zeeland dunner. Dat betekent, dat de zon extra fel is en je dus kans hebt om sneller te verbranden. Je moet je dus goed insmeren. En niet met factor 10, maar met factor 50. Als je daar eenmaal aan denkt, is er niets aan de hand. Altijd insmeren, dan kan er niets gebeuren.
Nieuw-Zeeland ligt vlakbij twee tektonische platen, waardoor het land gevoelig is voor aardbevingen en tsunami’s. En een deel van het Noordereiland is vulkanisch, met nog werkende vulkanen, zoals bleek uit de uitbarsting van de vulkaan op White Island eind 2019.
Toen ik aan een Nieuw-Zeelander vroeg of hij dat als een bedreiging voelde, antwoordde hij met volle overtuiging, “Nee, hoor! Jullie lopen meer risico met jullie dijken en het feit dat jullie onder zeeniveau leven!”
Reisinformatie
Meer informatie en eventuele boekingen kun je hier vinden:
- WorldWideCampers verhuurt campers in heel veel landen, waaronder Nieuw Zeeland. Vanaf 2 personen tot veel grotere campers. Wij hadden onze camper via hun geboekt.
Ga naar WorldWideCampers voor meer info. - Ben je minder van zelf organiseren en vind je het fijner dat het voor je gedaan wordt? Je kunt bij 333Travel een op maat gemaakte reis boeken door Nieuw Zeeland. Dan reis je niet per camper maar per auto en logeert in hotels. Ook fijn!
Ga naar 333Travel voor meer info. - En dan als laatste nog Travelhome, een site die ook camperreizen aanbiedt en een reisdochter is van de ANWB. Leuk, op de site staat ook een verslag van Gerdie en Gerard, ook 60-plussers, die in februari en maart 2023 een camperreis door Nieuw-Zeeland hebben gemaakt.
Ga naar Travelhome voor meer info.
